"วิภาส -- ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? ...วิภาสเพิ่งกลับจากเรียนภาคค่ำที่ธรรมศาสตร์ และก็เป็นนิสัยในขณะนั้นที่จะวกกลับเข้าไปสิงอยู่ที่บริษัทจนพี่ๆ เลิกงานปิดประตูกลับบ้านกันหมด ตอนแรกที่วางสายจากนุชรี ก็ยังงงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วสังหรณ์บางอย่างก็เริ่มเตือนสติ
เธอได้ฟังข่าวบ้างแล้วหรือยัง? ...
ติดต่อที่บ้านหรือเปล่า? ...
... เราว่าเธอรีบกลับบ้านดีกว่านะ"
"ผมจะต้องกลับบ้าน" วิภาสบอกกับพี่ๆ ในแผนกที่บ้าน พ่อ-แม่-วารี อยู่กันครบที่ห้องนอนชั้น 3 นั่งรวมกันอยู่หน้าโทรทัศน์ สีหน้าทุกคนทั้งเครียดทั้งกังวล แต่ถามก็ไม่มีใครตอบอะไรชัดเจน ความไม่ปะติดปะต่อว่ามีเรื่องเกี่ยวกับการบินไทย วิภาสเริ่มนึกถึงเหตุร้ายชนิดต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นโดยที่เรายังไม่รู้ว่าวิศิษฎ์ "อาจ" ติดอยู่ในสถานการณ์นั้นด้วยหรือเปล่า แต่ทั้งหลายที่คิดก็ไม่เลวร้ายเท่ากับที่อีกสักพักหนึ่งโทรทัศน์ก็ตัดเข้ารายงานข่าวด่วน เครื่องบินสายการบินไทย เที่ยวบิน TG311 ขาดการติดต่อในระหว่างเดินทางไปยังกัฐมาณฑุ รายชื่อลูกเรือบนโทรทัศน์มีชื่อวิศิษฎ์รวมอยู่ด้วย...
คุณวารุณีเริ่มร้องไห้ คนที่เหลือเครียดมากขึ้นแต่ยังข่มใจไว้เนื่องจากยังไม่มีข้อสรุป
"เป็นไปไม่ได้ เราไม่เชื่อ, บ้านเราจะบังเอิญมีเรื่องเข้ามาอีกได้ยังไงในช่วงนี้!"วิภาสยืนกรานกับทุกคนในบ้าน.
